Miejskie Przedszkole Publiczne nr 4
w Bolesławcu

                   

                       59-700 Bolesławiec

        ul. Sądowa 9

                         Tel: (75) 612 13 06 

mpp4@boleslawiec.eu

Ustawienia

Wyszukiwarka

Założenia programu Optymistyczne Przedszkole

kole

Autorkami ogólnopolskiego programu są Irena Dzierzgowska i Mirela Nawrot.

 Program "Optymistyczne przedszkole" oparty jest na idei głoszonej przez amerykańskiego profesora psychologii Martina E. P. Seligmana. Jego badania nad depresją doprowadziły go do wniosku, że staje się ona powszechnym zjawiskiem i dotyczy coraz młodszych roczników. Dlatego tez zaproponował program, który może pomóc rodzicom i wychowawcom nauczenia dziecka zaradności, optymizmu i samodzielności. Dzięki temu dziecko będzie odporne na zjawisko wyuczonej bezradności i znacznie lepiej przygotowane do radzenia sobie z problemami na każdym etapie życia.

 Według programu celem wychowania jest rozwijanie w dziecku optymizmu, poczucia własnej wartości, nauczenie, jak radzić sobie w różnych sytuacjach, jak rozwijać zainteresowania i talenty. Celem wspólnych dążeń nauczycieli i rodziców jest takie wychowanie dzieci, aby przejawiały one zachowania i działania konstruktywne, życzliwe i przyjazne dla innych ludzi, altruistyczne w stosunkach zbiorowych i zespołowych. Ważne jest też by dzieci były zgodne, chętne do pomocy i współpracy, tolerancyjne, by kochały to, co jest naprawdę cenne i godne kochania, były wrażliwe na krzywdę ludzką i niesprawiedliwość, zaangażowane we wszystko to, co może maksymalizować szczęście każdego człowieka. W programie przewija się takie hasło jak „dobry kolega, dobra koleżanka” mające za zadanie podejmowanie nowych wyzwań oraz radzenie sobie w trudnych sytuacjach przez dzieci.

 GŁÓWNE CELE PROGRAMU

  • tworzenie okazji do budowania konstruktywnych więzi;
  • rozwijanie umiejętności nawiązywania kontaktów;
  • swobodne wyrażanie próśb i oczekiwań przez dzieci;
  • rozwijanie w dziecku optymizmu, poczucia własnej wartości;
  • uczenie jak radzić sobie w różnych sytuacjach;
  • rozwijanie zainteresowań i talentów;
  • uczenie życzliwości, empatii, pomagania innym oraz przyjaźni;

Po roku realizacji i po sporządzeniu ewaluacji możemy starać się o  tytuł OPTYMISTYCZNE PRZEDSZKOLE. Program OPTYMISTYCZNE PRZEDSZKOLE jest programem samokształceniowym. Nauczyciele przedszkola otrzymują materiały, które stanowią inspirację do ich własnych przemyśleń i ćwiczeń z dziećmi.

 ZAŁOŻENIA PROGRAMU WYCHOWAWCZEGO

Akceptacja przez cały personel priorytetów związanych z wyrabianiem w wychowankach postawy optymizmu i zaradności.

Wychowanie dzieci odbywa się poprzez specjalnie dobrane treści nauczania (zabawa, opowiadanie bajek, wyrabianie nawyków i postaw).

Dzieci w optymistycznym przedszkolu musza mieć poczucie bezpieczeństwa.

Dzieci wyrażają swoje uczucia i emocje poprzez wyzwolenie najpierw w sobie optymizmu i pozytywnego myślenia.

OPTYMISTYCZNE PRZEDSZKOLE

  • Urządzenie wnętrza sprzyja poczuciu bezpieczeństwa, spokoju, rozwojowi zainteresowań dzieci.
  • Celem wychowania jest rozwijanie w dziecku optymizmu, poczucia własnej wartości, nauczenie, jak radzić sobie w różnych sytuacjach, jak rozwijać zainteresowania i talenty. O optymistycznym wychowaniu dowiadujemy się z TECZKI CZERWONEJ.
  • Nauczycielki i cały personel zwracają się do dzieci stosując zasady optymistycznego wychowania. Więcej informacji na ten temat znajdziemy w TECZCE GRANATOWEJ.
  • Przedszkole efektywnie współpracuje z rodzicami. Opis kontaktów z domem dziecka zawiera TECZKA NIEBIESKA.
  • Bardzo ważne są właściwe relacje w gronie dzieci. W optymistycznym przedszkolu wszyscy się uczą życzliwości, empatii, pomagania sobie, przyjaźni. Niedopuszczalne są złośliwości, wyszydzanie, agresja, przemoc. Nawet małe dzieci potrafią rozwiązywać konflikty.
  • Personel optymistycznego przedszkola nie składa się z aniołów. To tacy sami ludzie jak inni. Lecz świadomie, poprzez szkolenia, refleksje, pracują nad doskonaleniem swoich umiejętności wychowawczych.

OPTYMISTYCZNE PRZEDSZKOLAKI

  • Są pełne inicjatywy, odważne i samodzielne
  • Chętnie się uczą, maja szerokie zainteresowania i wiele talentów
  • Są kreatywne i pełne fantazji
  • Odróżniają dobro od zła, maja wiele empatii, są współczujące i bardzo przyjaźnie nastawione do koleżanek i kolegów
  • Dzięki odpowiednim pochwałom i sposobom wyjaśnienia porażek i sukcesów nasze przedszkolaki mają zrównoważony obraz siebie samych, poczucie pewności i wiary w swoje możliwości
  • Wolą współpracę niż rywalizację

Optymistyczne przedszkole ma siedem znaków szczególnych, jak tęcza:

Kolor czerwony -   wychowanie. Dzieci uczą się tolerancji, optymizmu, zaradności.

Kolor pomarańczowy - inteligencje wielorakie. Promowanie zainteresowań przedszkolaków oraz testy ułatwiające ocenę inteligencji wielorakiej


Kolor żółty - sukces  dziecka. Dzieci stają się pewne siebie, ponieważ są prawidłowo motywowane do działania.

Kolor zielony -  umiejętności. Przedszkole umiejętnie ocenia osiągnięcia dzieci

Kolor niebieski - optymistyczni rodzice.

Kolor granatowy - optymistyczny personel. Przedszkole dba o stały rozwój personelu. Wszyscy dorośli przestrzegają wspólnie uzgodnionych zasad optymistycznego postępowani


Kolor fioletowy - promocja przedszkola.

 Jak wychować optymistę?

Jak wychować optymistę? To proste! Mamo, tato...

  • Zadbajcie o pogodne poranki
  • Bawcie się z dzieckiem jak najczęściej
  • Opowiadajcie optymistyczne bajki
  • Nauczcie się właściwie chwalić i krytykować dziecko

Ale...

  • Zacznijcie od siebie
  • Optymistyczni rodzice wychowują optymistyczne dzieci!  

 Postawy rodziców:

 Jak chwalić dziecko?

ü   Powiedz o swoich uczuciach: „Cieszę się..., Jestem dumna...”

ü   Mów o charakterze i postępowaniu dziecka

ü   Ukazuj zachowanie dziecka z szerokiej perspektywy

 

Nie wolno!

ü   Chwalić zbyt ogólnikowo „Jesteś świetny...”

ü   Obarczać dziecko swoimi oczekiwaniami „Wierzę, że zdobędziesz...”

ü   Wskazywać na los i traf „Udało ci się...”

 

Krytykując

ü   Mów o swoich uczuciach „Jestem zmartwiony...”

ü   Krytykuj postępowanie, nie dziecko

ü   Wskaż, dlaczego uważasz to postępowanie za złe

ü   Powiedz dziecku, co należy zrobić

ü   Nie wolno osądzać dziecka „Jesteś leniwy...”

ü   Nie używaj słów „Nigdy... zawsze...”

ü   Nie obarczaj dziecko swoimi frustracjami

ü   Nie strasz, nie groź, nie odrzucaj

Rady dla dorosłych

ü   Podobnie chwal i krytykuj również własne postępowanie

ü   Nie mów „Jestem do niczego, nigdy nic mi się nie uda...”

ü   Mów – „tym razem się nie przygotowałam, następnym razem poprawię...”

ü   Sukces przypisuj swojemu postępowaniu, a nie losowi!

Przykłady zachowań

 Scenka 1 – Pogodny poranek
Masz mało czasu, bardzo się spieszysz... A Twoje dziecko: nie chce wstać z łóżka, stroi miny przed lustrem zamiast myć zęby, grymasi przy jedzeniu, nie może znaleźć skarpetki, przypomina sobie, że musi mieć błyszczący papier i zaczyna płakać...

Co robisz?

Stop !!! Nie krzycz!  Nie denerwuj się!  Nie mów: „Ty zawsze..., Nigdy..., Przez Ciebie...,  Nic dobrego z Ciebie nie wyrośnie...”

Pomóż dziecku przygotować się wieczorem!Wstań 10 minut wcześniej. Uśmiechaj się, śpiewaj.Pogodny ranek, to pogodny dzień ;-)

Scenka 2 - Bałagan
Wchodzisz do pokoju syna. Widzisz: rozrzucone zabawki, resztki chipsów wdeptane w dywan, plamy z soku na podłodze.

Co mówisz?

Natychmiast sprzątnij! Jesteś okropnym dzieckiem!  Wpędzisz mnie do grobu!

Nie!!!  Raczej tak: „Jestem zmartwiona, gdy widzę ten bałagan. Każdy z nas ma swoje obowiązki – ty musisz dbać o porządek w pokoju. Ułóż zabawki, a ja pomogę ci zmyć plamy z podłogi.”

Scenka 3 - Odwaga
Ojciec chce nauczyć Jurka jazdy na dwukołowym rowerku. Chłopiec płacze i za żadne skarby świata nie chce spróbować?

Co mówisz?

Nie bądź tchórzem!  Wszyscy chłopcy w twoim wieku jeżdżą na rowerze!  Bądź mężczyzną! Nie bój się, na pewno się uda.

Nie!!!  Raczej tak: „Widzę, że jesteś przestraszony.  To naturalne, każdy musi się najpierw oswoić z rowerem. Poćwiczymy bardzo powoli, najpierw tylko siedzenie na rowerze...”

Scenka 4 - Bójka

Wojtuś szturcha i bije swoją młodszą siostrę.

Co mówisz?

Natychmiast przestań.  Nie wolno nikogo bić, to boli. Chcę, żebyś przeprosił siostrę, a potem pogramy razem w „Czarodzieja”.

Scenka 5 – Piękny obrazek

Gosia namalowała w przedszkolu obrazek, który pani wybrała na wystawę.

Co mówi mama?

„Świetny obrazek, wybrałaś piękne kolory. Cieszę się, że tak ładnie rysujesz. Dzięki temu w szkole na pewno będziesz miała dobre stopnie  z pisania”.

 

Scenka 6 - Kłamstwo

Basia zjadła kawałek tortu, ale teraz wypiera się, że to nie ona...

 

Co powinna powiedzieć jej mama?

Jestem naprawdę rozgniewana. Nie powinnaś jeść słodyczy przed obiadem, ale przede wszystkim nie powinnaś mówić nieprawdy! Oczekuję, że odważnie się przyznasz i przeprosisz”.

Scenka 7 - Trudności

Jaś próbuje budować zamek z klocków. Ale klocki co chwila się rozsypują. Jaś wybucha złością.

Co na to mama?

Widzę, że ta budowa sprawia ci kłopot i to cię denerwuje, prawda? Wcale nie jest łatwe zbudowanie tak dużego zamka. Czy chcesz, żebym ci pomogła, czy może najpierw spróbujesz zbudować trochę mniejszy zamek?”

 

INTELIGENCJE

WIELORAKIE

INTELIGENCJA JĘZYKOWA

Ten rodzaj zdolności rodzi się w lewej części mózgu, w jednym z najwcześniej odkrytych ośrodków – tzw. Ośrodku Broca. Inteligencję językową mają, wróżnym stopniu, wszyscy ludzie. Jest ona szczególnie ważna w zawodach nauczycieli, aktorów, prezenterów telewizyjnych, prawników. Od pierwszych dni życia dziecka można rozwjać ten rodzaj inteligencji poprzez mówienie, słuchanie, czytanie, opowiadanie bajek, kalambury i dowcipy słowne. Przed ukończeniem sześciu lat dziecko przyswoi sobie tysiące słów, ale różnorodność i bogactwo jego mowy zależeć będzie od wsparcia, jakiego udzielili mu rodzice i nauczyciele

INTELIGENCJA LOGICZNO- MATEMATYCZNA

Ten rodzaj uzdolnień cechuje umiejętność i szybkość rozwiązywania problemów. Ludzie o logiczno- matematycznym sposobie myślenia potrafią tworzyć hipotezy a następnie sprawdzać je i weryfikować.W problemy matematyczno- logiczne zaangażowane są określone obszary mózgu, umiejscowione blisko ucha. Zmysł matematyczny jest wrodzony, każde dziecko może osiągnąć pewną biegłość w matematyce. Jednak nie każde będzie mogło uzyskać doskonałość w tej dziedzinie. Dzieci potrzebują pomocy dorosłych, aby rozwinąć swoją inteligencję logiczno- matematyczną.

INTELIGENCJA MUZYCZNA

Talenty muzyczne mieszczą się w prawej półkuli. Wszyscy mamy pewien „surowy” zmysł muzyczny. Każde dziecko interesuje się muzyką, choć w różnym stopniu, każde się z nią styka. Mamy śpiewają kołysanki, armie maszerują w rytm marsza. W obrzędach religijnych muzyka tworzy nastrój, prowadzi do uniesienia, a nawet ekstazy. Być może wrażliwość na dźwięki wiąże się ze słuchaniem rytmu bicia serca matki w okresie płodowym. Inteligencja muzyczna jest bardzo cenna. Nie tylko dlatego, że ułatwia ludziom słuchanie i rozumienie świata. Badania przeprowadzone w Szwecji dowiodły, że dzieci, które  uczęszczały na dodatkowe lekcje muzyki poprawiły swoje wyniki w nauce języków i w czytaniu.

INTELIGENCJA WIZUALNO- PRZESTRZENNA

Informacje przestrzenne gromadzone są i analizowane w prawej półkuli. Dzięki niej potrafimy trafić do domu, czytać mapę, wyobrazić sobie określony przedmiot z drugiej strony lub pod innym kątem. Inteligencja przestrzenna niezbędna jest artystom malarzom, rzeźbiarzom, architektom, ale również chirurgom. Każde dziecko rodzi się z inteligencją przestrzenną. Niektóre dzieci są wzrokowcami, te częściej przechowują informacje w postaci obrazów.Niewielu ludzi objawia talenty malarskie w bardzo młodym wieku, tak jak to bywa z geniuszami muzycznymi. Inteligencja wizualno- przestrzenna rozwija się do późnego wieku, poprzez ćwiczenia, oglądanie, malowanie czy też wycinanie.

INTELIGENCJA PRZYRODNICZA

Ten rodzaj inteligencji to umiejętność współżycia z roślinami i zwierzętami. Człowiekiem o wyjątkowych zdolnościach przyrodniczych był Karol Darwin, choć w jego przypadku „talenty przyrodnicze” szły w parze z inteligencją logiczno- matematyczną i językową. Ogrodnicy, weterynarze, leśnicy, treserzy to ludzie, których sukcesy zawodowe zależą od poziomu inteligencji przyrodniczej. Ten rodzaj uzdolnień rozwija się w pierwszych latach życia dziecka, w kontakcie ze światem przyrody ożywionej. Maluch powinien mieć wiele okazji do przebywania z ulubionym zwierzątkiem, do opiekowania się nim, do hodowania roślin.

INTELIGENCJA KINESTETYCZNA (RUCHOWA)

Inteligencja kinestetyczna to umiejętność wykorzystania całego ciała. U dzieci rozwój ruchowy odbywa się według jednolitego schematu. Nie ulega wątpliwości, że jest on prawie identyczny we wszystkich kulturach. Można więc uznać, że inteligencja motoryczna jest uniwersalna i wrodzona. Jest ona zdolnością kontrolowania ruchów, manipulowania przedmiotami i tworzenia równowagi między naszym umysłem i ciałem. Nie wszystkie dzieci zostaną sportowcami, ale każde z nich powinno rozwijać swoje naturalne zdolności ruchowe.

INTELIGENCJA INTERPERSONALNA

Inteligencja interpersonalna, zwana też społeczną, pozwala rozumieć innych. Posiadają ją wielcy przywódcy religijni i polityczni, nauczyciele, terapeuci, sprzedawcy. Prowadzi ona do umiejętności współdziałania, tworzenia dobrych relacji, przywództwa i solidarności.Inteligencja interpersonalna rozwija się już od pierwszych chwil po urodzeniu, dzięki więzi rodziców z dzieckiem. Od tych pierwszych kontaktów zależą w dużym stopniu późniejsze sukcesy w życiu zawodowym i rodzinnym.Inteligencję interpersonalną można kształcić i rozwijać poprzez zachęcanie dzieci do rozmów z rodzicami, kolegami, poprzez traktowanie ich uprzejmie i z szacunkiem, uwrażliwianie na uczucia innych, zabawy i działania grupowe.

INTELIGENCJA INTRAPERSONALNA

Inteligencja intrapersonalna zwana jest również osobistą. Osoba o takiej inteligencji ma właściwy obraz własnej osoby. Rozwijanie umiejętności osobistych pomaga dziecku w byciu rozważnym i odpowiedzialnym. Ten rodzaj inteligencji pojawia się dopiero u dwulatków, które odkrywają, że są odrębnymi osobami, mającymi swe zachcianki, humory i potrzeby, z których nie wszystkie można zaspokoić. Dopiero po kilku latach rozwija się w nich świadoma kontrola emocji i poczucie własnej tożsamości.

Jedną z oznak dobrze rozwiniętej inteligencji intrapersonalnej jest zdolność do radzenia sobie z porażką. Tym, co ułatwia „pozbieranie się i rozpoczęcie od nowa” jest opinia na własny temat. Ludzie, którzy mają wysoką samoocenę, mają też poczucie pewności siebie i nie załamują się przy pierwszych trudnościach. Dlatego tak ważne jest budowanie u dzieci wiary we własne siły, szacunku do siebie i odpowiedzialności za podejmowane działania.

Wczesne ustalenie uzdolnień dziecka może mu pomóc w rozwijaniu talentów. Nie powinno to oznaczać „ wąskiej specjalizacji”. Jeśli rodzice dostrzegają, że ich czterolatek ma szczególne zdolności muzyczne, mogą zdecydować o rozpoczęciu nauki gry na jakimś instrumencie. Jednak równie ważne jest dostrzeżenie słabych stron dziecka. Ich odpowiednio wczesne zdiagnozowanie ułatwi, poprzez zestaw ćwiczeń, bardziej wszechstronny rozwój. Mały muzyk powinien mieć szansę rozwoju językowego, fizycznego, emocjonalnego czy logicznego, jak wszystkie inne dzieci.

JAK ROZWIJAĆ INTELIGENCJE

 

INTELIGENCJA JĘZYKOWA

ROZMOWA Z DZIECKIEM

 OPOWIADANIE O TYM, CO SIĘ ZDARZYŁO- „CO DZIŚ ROBIŁEŚ?”, „CO SIĘ DZIŚ CIEKAWEGO WYDARZYŁO?”, „JAKIE CIEKAWE ZAJĘCIA BYŁY DZIŚ W PRZEDSZKOLU?”

 

UWAGA: W TYCH ROZMOWACH NALEŻY RACZEJ SŁUCHAĆ NIŻ MÓWIĆ. TRZEBA TEŻ UMIEJĘTNIE ZACHĘCAĆ DZIECKO DO ROZMOWY, ZADAJĄC MU DODATKOWE PYTANIA TYPU „I CO DALEJ?, CO Z TEGO WYNIKŁO?, NAPRAWDĘ TAK SIĘ ZDARZYŁO?

PISANIE MOŻNA ZACZYNAĆ OD ZAPISYWANIA OPOWIADANIA DZIECKA. MAMA MOŻE POWIEDZIEĆ „PODYKTUJ MI”, POTEM ZAPISAĆ WYRAŹNIE A NASTĘPNIE GŁOŚNO PRZECZYTAĆ TEKST.

CZYTANIE

CZYTANIE DZIECIOM KSIĄŻEK, OPOWIADANIE BAJEK, HISTORYJEK, OMAWIANIE PRZECZYTANYCH TEKSTÓW.

 

CZYTANIE KSIĄŻEK PRZEZ DZIECI. GDY TYLKO DZIECKO POZNA LITERY, WARTO ZACHĘCAĆ JE DO CZYTANIA RODZICOM. W CZASIE, GDY OJCIEC PRZYGOTOWUJE DESER, SYNEK CZYTA MU FRAGMENTY KUBUSIA PUCHATKA- ŚWIETNA ZABAWA.

CZYTANIE NIE DOTYCZY TYLKO KSIĄŻEK. RODZICE MOGĄ ZACHĘCHĘCAĆ DZIECI, ABY CZYTAŁY KOMIKSY, TYTUŁY CZASOPISM, SZYLDY, OGŁOSZENIA, JADŁOSPISY, NAZWY, INSTRUKCJE, KARTKI POCZTOWE.

GRY SŁOWNE

ROZWIĄZYWANIE KRZYŻÓWEK, REBUSÓW, GRY SŁOWNE, UCZENIE NOWYCH SŁÓW, WYJAŚNIANIE ZNACZEŃ.

 

NADAWANIE IMION PRZEDMIOTOM, ZABAWKOM. TO BARDZO WESOŁA ZABAWA, BO MOŻE OKAZAĆ SIĘ, ŻE STÓŁ W KUCHNI STANIE SIĘ ALBINEM, A LODÓWKA MATYLDĄ.

SZUKANIE NAJDŁUŻSZYCH, NAJCIEKAWSZYCH, NAJŁADNIEJSZYCH SŁÓW, JAKIE ZNA DZIECKO.

RYMOWANKI, WIERSZE, GRY LITEROWE

W DOMU JEST MNÓSTWO OKAZJI DO ZABAWY W RYMY. TRZEBA ZACZĄĆ OD DEKLAMOWANIA WIERSZYKA NIE DOPOWIADAJĄC OSTATNIEGO ZDANIA I PROSZĄC DZIECKO, ŻEBY DOKOŃCZYŁO. PO PEWNYM CZASIE MALUCH POLUBI ZABAWĘ W WIERSZYKI I CHĘTNIE BĘDZIE TWORZYŁ RYMY DO DOWOLNYCH SŁÓW I ZDAŃ.

NAGRYWANIE WIERSZY I BAJEK OPOWIADANYCH PRZEZ DZIECI. PRZEDSZKOLAKI FASCYNUJE DŹWIĘK WŁASNEGO GŁOSU.

W naszym przedszkolu postał Hymn Małego Optymisty śpiewany przez przedszkolaki przy ważnych okazjach i uroczystościach.

 

Hymn Małego Optymisty

 

1.       Kiedy jestem przedszkolakiem,

czy dziewczynką, czy chłopakiem.

To nie martwię nigdy się,

bo w przedszkolu super jest.

Optymista oto ja,

tak to właśnie ja.

2.       Bo w przedszkolu – jasna sprawa –

jest nauka i zabawa.

Czego się tu nauczymy,

nigdy już nie zapomnimy.

Optymista oto ja,

tak to właśnie ja.

3.       Gdy opuszczę już przedszkole,

będę uczniem w dużej szkole.

Świetnie sobie radę dam.

Obiecuję wszystkim wam!

Optymista oto ja,

tak to właśnie ja.